Samstundes med at eg utdanna meg til førskulelærar, jobba eg ved barneavlastinga i Nord-Aurdal kommune, der vi tok oss av born med særskilte behov. Dette arbeidet var veldig gjevande, og for meg er det ei sjølvfølgje at dei skal få dei same moglegheitene som alle andre, slik at dei kan nå så langt som råd. Sidan eg brenn for ungar, dyr og friluftsliv, tok eg med borna ut på turar med hund, der vi anten gjekk turar med hunden i band, eller dei fekk sitje på i pulk. Slik vart hundeinteressa mi vekt for alvor, så då eg var ferdig med utdanninga mi i 2011, kjøpte eg min eigen hund. No har eg seks trekkhundar av rasen Alaskan Malamute, som er ein reinrasa polarhund. Det går med mykje tid til trening av hundane, og sidan i haust, har eg køyrt snautt 300 mil. Kvar treningsøkt tek fem timar, og det blir tre-fire turar kvar veke. Men no har eg trappa opp treninga, for eg har meldt meg på VM i Sverige i mars, i det som heiter polardistans. Løpet er 160 km langt, og eg reknar med å vere i mål etter eitt eller halvtanna døgn. Eg kjem til å legge inn ein stopp annankvar time, der hundane får ein liten kvil, og litt feitt å ete på. Det blir også ein lenger stopp på opp mot fire timar, der hundane blir fôra, og får ein pust i bakken. Og er eg heldig, får eg kanskje ein liten kvil på auge sjølv også. Eg er glad for å ha fått ein sponsor, som er Link Bingo AS på Fagernes. Det hjelper på, for det kostar litt å vere med, så eg er takksam for denne støtta. Enkelte av venene mine meiner at eg brukar for mykje tid på hundane, og at eg heller burde bruke meir tid på å det sosiale. Men hundane og friluftslivet har ein stor plass i hjartet mitt, og eg er nøgd med livet slik det er no. Så får vi venene heller kose oss ekstra mykje når vi fyrst møtest. (Tekst og foto: Arne Martin Bøe)